De zoektocht gaat uiteraard de laatste jaren veel via internet. Voor die periode heb ik heel wat boeken gelezen, documentaires bekeken en musea`s bezocht. In 2012 werd ik benaderd door schrijfster Bonnie Okkema en werd ik zelf een “onderwerp” in een boek. Bonnie had via kranten artikelen gelezen over het onderwerp Bevrijdingskinderen. Na een telefonische afspraak ontmoeten we elkaar bij mij thuis in Elim.
Dit was de basis voor een fijne vriendschap waaruit later een hoofdstuk ontstond voor het boek “Trees krijgt een Canadees”.
Samenvatting:
“Gelukkig ben je geen kind van een bezetter, maar van een bevrijder. Gelukkig zat je verliefde moeder aan de ‘goede kant’. Toch lijkt dat weinig verschil te maken, want terwijl heel Nederland iedere vijf jaar juichend langs de kant staat als de bevrijders opnieuw in hun Jeeps en tanks langs rollen, houdt moeder nog steeds haar mond. De dolle dwaze zomer van ’45 en de tijd daarna is voor haar taboe: de periode waarin de mening over de bevrijders behoorlijk kantelde.
Eind ’45 was Nederland deze geallieerde militairen liever kwijt dan rijk. Over meisjes die met de geallieerde soldaten gingen, werd destijds niet alleen bezorgd maar ook misprijzend gesproken en geschreven. Het verschil in benadering van een moffenmeid of een Canadel lijkt maar klein. Bovendien was het na ruim vijf jaar chaos de hoogste tijd om de jeugd- en zedenverwildering een halt toe te roepen.
Trees kreeg een Canadeesje en sindsdien zit haar mond op slot. Voor het ‘Canadeesje’ is opgroeien soms een zware opgave, het is een levenslange worsteling met het leven. Altijd blijft het knagen: ”Mijn moeder wilde me niet, en mijn vader weet niet eens dat ik er ben.”
En als je je vader weet te vinden, wil hij soms niets van je weten. Negentig procent wilde in eerste instantie niet gevonden worden. Maar soms wachten er aan de overkant van de oceaan toch open armen, van hem of van familie. Een ideaalbeeld waar veel bevrijdingskinderen nog altijd naar uitzien.”
In dit boek is ook een hoofdstuk gewijd aan mijn verhaal.
Extra informatie:
Titel: Trees krijgt een Canadees
Subtitel: Bevrijdingskinderen in Nederland
Auteur: Bonnie Okkema
Uitgever: Walburg Pers
Verschijningsdatum: oktober 2012
Omvang: 256 pagina’s
Formaat: 15,0 x 23,0
Illustrering: geïllustreerd
Uitvoering: Genaaid gebrocheerd
ISBN: 9789057308741
Gewicht: 0.454 kg
Recensie:
“Geanalyseerd worden de ervaringen van 47 ‘bevrijdingskinderen’, geboren uit de kortstondige relatie van een Nederlandse vrouw en een Engelstalige of Poolse militair die in 1945 ons land bevrijdde. In vijftien hoofdstukken wordt onder andere belicht hoe na de roes van de bevrijdingsfeesten de meisjes hun ongewenste zwangerschap ontdekten, vaak als de verwekker al vertrokken was, hoe hun omgeving en zijzelf daarmee omgingen, de schade en schande van het ongehuwde moederschap, de moeilijke relatie tussen moeder en kind, de zoektocht naar hun vader door de kinderen die soms welkom waren, soms werden afgewezen of te laat kwamen en tenslotte de rol van de afwezige, maar toch altijd aanwezige vader. De freelance journaliste (1954) heeft een integer en boeiend boek geschreven, waarin ze overtuigend laat zien dat, hoewel zij kinderen van bevrijders waren, juist het feit dat ze werden gezien als onwettig kind van een ongehuwde moeder en onbekende vader, het leven van de bevrijdingskinderen bemoeilijkte. Met zwart-witfoto’s.”
Als “hoofdpersonen” uit het boek waren we aanwezig bij de presentatie op 23 oktober 2012.
De bevrijdingskinderen uit het boek Trees krijgt een Canadees, net na de presentatie. Zelf sta ik helemaal rechts achteraan met de Poolse vlag.